Tym razem na warsztat wzięliśmy dziecięce opowiadanie pt. „Boże Narodzenie Tupcia Chrupcia” pióra Anny Casalis. W opowiadaniu tym główny bohater pozwolił sobie na niegodziwe zachowanie, odtrącił kolegę i nie spełnił jego gorącej prośby. Każdy z nas w analogicznej sytuacji pozwoliłby sobie na chwilę refleksji i analizę swego zachowania. Niektórych dręczyłyby wyrzuty sumienia i odczuwaliby natychmiastową chęć poprawy swego postępowania, inni staraliby się wynagrodzić krzywdy, które powstały za ich przyczyną. Poczucie winy, czasem pogardy dla własnych postępków, jest zjawiskiem towarzyszącym naszemu życiu, a odpowiednia konstatacja wspiera nasz rozwój emocjonalny. Nie jest uczuciem negatywnym, bowiem może być bodźcem, który zdoła pobudzić nas do zmiany. Dzięki wyrzutom sumienia interpretujemy swe postępowanie i wyciągamy odpowiednie wnioski, a to pomaga nam uczyć się na własnych błędach.

Bohater naszego opowiadania także potrafił się w porę opamiętać i poprawić swe uczynki. Nie dlatego, że obawiał się, iż pod choinką nie odnajdzie upragnionego prezentu, ale dlatego, że czuł się źle. Odnalazł kolegę, w zimową, mroźną noc zaprosił go do domu, poczęstował ciepłą strawą, dzięki czemu zapobiegł konsekwencjom zdarzeń. Opowiadanie o Tupciu Chrupciu zgoła jest lekkie i przyjemne, ale porusza jakże ważne kwestie. Pozwala bowiem uświadomić dzieciom w okresie ich intensywnego rozwoju emocjonalnego, że każdy z nas popełnia błędy. Lecz to nie błąd jest najważniejszy, a nasza reakcja na niego.

Jako że święta niebawem, i tym razem dzieci odwiedził Mikołaj. Po gorących przytulańcach z Mikołajem, do których sam gość przystąpił ochoczo, przyszedł czas na dynamiczne zabawy ruchowe z chustą animacyjną. Spotkanie zakończyliśmy słodkim cukierkowym prezentem.